به گزارش خبرنگار پایگاه خبری سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان تهران، نعمت اله ترکی در جلسه کمیسیون تخصصی شورای عالی آمایش سرزمین با موضوع بررسی نتایج و دستاوردهای مطالعات برنامه آمایش استان تهران، اظهار کرد: زمانی که بحث آمایش استان تهران در کشور مطرح شد، با نگاهی به تجربه گذشته آمایش در کشور (سال 1353) اقدام کردیم. آن زمان دفتر آمایش در سازمان برنامه ایجاد شد که مرجع تصمیم گیری در همه عرصه ها بود. در سال 54، سند آمایش کشور در قالب طرح ستیران نهایی شد و برای اجرا با جنگ تحمیلی عراق علیه ایران همزمان شد و ابتر ماند.
وی با اشاره به توزیع ناعادلانه ثروت و جمعیت در کشور، افزود: اگر کشور را به دو نمیکره شرقی_غربی تقسیم کنید، بیش از 80 درصد جمعیت و خدمات در نیمکره غربی است. این در حالی است که منظور از آمایش سرزمین، رسیدن به مطلوب ترین توزیع جمعیت، توسط بهترین شکل توزیع فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در پهنه سرزمین است. بنابراین عدم تعادل و توازن در کشور در نتیجه نبود سند آمایش است اگر این سند نباشد هر سند دیگری تدوین شود سرانجامی نخواهد داشت.
رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان تهران با بیان اینکه 17 تا 20 درصد جمعیت کشور در استان تهران استقرار یافته است، اضاقه کرد: پیش از این، تهران تنها مقصد جمعیت مهاجر بود و اکنون شهرهای اطراف تهران جمعیتی 8 میلیونی را در خود جای داده است که نشان می دهد باز هم باید خدمات و فعالیت ها در این نقطه متمرکز شود. در حالی که نیمکره شرقی کشور از جمعیت و خدمات برخوردار نیست.
وی ادامه داد: سند آمایش استان از این جهت که تهران پایتخت جمهوری اسلامی ایران و پیشران نظام برنامه ریزی در کشور است باید متفاوت از سایر استان ها باشد. بیش از 70 درصد خدمات استان تهران، ملی است که اگر به این موضوع توجهی نشود آثار زیانبار و نابرابری در پی خواهد داشت.
ترکی با بیان اینکه سند آمایش بدون توجه به بخش های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و بدون مطالعات منطقه ای آمایش بی اثر است، گفت: در سند آمایش استان تهران که بخشی از آن با مشارکت سنتز آمایش منطقه ای تدوین شده، اثرگذاری بخش های مختلف همچون اقتصاد به شکل عددی آورده شده است.
رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان تهران با تاکید بر اینکه سند آمایش استان تهران با رویکرد آینده نگاری تدوین شده است ، افزود: این آینده نگاری با سناریوهای مختلف نوشته شده است که فقط وضعیت موجود را در نظر نگیرد و وضعیت استان تهران را برای سال های آینده ترسیم کند.
