به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی سازمان برنامه و بودجه استان تهران؛ نتایج حساب های منطقه ای استانها برای سال های 1379 الی 1393 منتشر شد.

هدف از تهیه حساب های ملی محاسبه مهمترین متغیرهای جریان های اقتصادی در یک دوره زمانی معین است که از طریق آن می توان وضعیت اقتصادی را در همان دوره به تصویر کشید.

حساب های منطقه ای همین نقش را در سطح استان ها ایفا می کنند. مهمترین شاخص این حساب ها، تولید ناخالص داخلی (GDPR) است که از مجموع ارزش افزوده بخش های اقتصادی آن استان به اضافه خالص مالیات بر واردات به دست می آید.

براساس این گزارش، تهیه حساب های منطقه ای در استان تهران از سال 1376 در دستور کار بوده و تاکنون به شکل مداوم انجام گرفته است، اما برای تمام استان ها، اطلاعات حساب ها از سال 1379 تا 1393 موجود است، با این حال در سال 1390 که استان البرز از تهران تفکیک شد هر گونه مقایسه شاخص های سال های منتهی به 1389 با سال های پس از آن در استان تهران مقدور نیست.

بر اساس حساب های منتشر شده، محصول ناخالص داخلی به قیمت جاری استان تهران در سال 1393 معادل 2،716،986 میلیارد ریال بوده که 23/7 درصد از محصول ناخالص داخلی کشور را به خود اختصاص داده است. سهم محصول ناخالص داخلی استان تهران از کل کشور همواره از سهم جمعیت بیشتر بوده،  به طوری که در سال 1393 سهم استان تهران از تولید ناخالص داخلی 23/7 درصد و سهم استان از جمعیت کشور 16/1 درصد بوده که بیانگر تمرکز بالای فعالیتهای اقتصادی در استان تهران است.

محصول ناخالص داخلی استان تهران از مجموع 18 استان کشور بیشتر است. بعد از استان تهران، استانهای خوزستان و اصفهان و خراسان رضوی (به ترتیب 9/7 و 6/7 و 5/7 درصد سهم از کشور) قرار دارند که جمع محصول ناخالص داخلی این سه استان از استان تهران کمتر است. این ارقام نشانگر شرایط ویژه استان تهران است.

براساس این گزارش، اگر تولید ناخالص داخلی بدون نفت در نظر گرفته شود، تولید استان در سال 93 معادل 2،670،445 میلیارد ریال بوده که 25/9 درصد از محصول ناخالص داخلی کشور را تشکیل داده است. با این شرایط سهم محصول ناخالص داخلی بدون نفت استان از کشور بیش از سهم محصول ناخالص داخلی با احتساب فعالیت نفت است و محصول ناخالص داخلی استان تهران بدون نفت بیشتر از جمع محصول ناخالص داخلی چهار استان بعدی (اصفهان، خراسان رضوی، خوزستان و فارس) است. بنابراین طی سالهای 91 تا 93 درآمد سرانه (تولید به ازای هر نفر) استان تهران از کل کشور بالاتر بوده و روند افزایش آن در طی این سال ها شتاب بیشتری از کل کشور داشته است.

براساس این گزارش؛ از مجموع 15بخش اقتصادی، در 11 بخش استان تهران حائز رتبه نخست در سهم ارزش افزوده بخش استان از کشور است که به ترتیب عبارت اند از: 1-صنعت، 2-ساختمان، 3-عمده فروشی، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه و کالاها، 4- هتل و رستوران، 5-حمل و نقل، انبارداری و ارتباطات، 6-واسطه گری های مالی، 7-مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار، 8-اداره امور عمومی و خدمات شهری، 9-آموزش، 10-بهداشت و مددکاری اجتماعی، 11-سایر خدمات عمومی، اجتماعی، شخصی و خانگی.

همچنین در بین 15 بخش فعالیت های اقتصادی، واسطه گری مالی با ضریب شاخص مکانی معادل 3/03 تخصصی ترین فعالیت استان تهران است که بالاترین مزیت را در بین بخش های اقتصادی استان تهران دارد.

شاخص ضریب مکانی برای فعالیت های زیر بالاتر از یک است که نشان دهنده مزیت نسبی این فعالیت ها در استان است: 1-واسطه گری مالی 2-مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار 3- سایر خدمات عمومی، اجتماعی، شخصی، و خانگی 4- حمل و نقل، انبارداری و ارتباطات 5- ساختمان 6-هتل و رستوران 7-عمده فروشی، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه و کالاها 8- اداره امور عمومی و خدمات شهری

از میان بخش های 15 گانه اقتصادی، 4 بخش در استان تهران به سبب دارا بودن مقدار شاخص l/0 (نسبت مصرف واسطه به ستانده) کمتر از میانگین کشور و همچنین بالاتر از یک بودن شاخص ضریب مکانی مزیت های بیشتری نسبت به سایر بخش ها دارند که عبارت اند از: 1- واسطه گری مالی 2- هتل و رستوران 3- مستغلات، کرایه و خدمات کسب و کار 4- عمده فروشی، خرده فروشی، تعمیر وسایل نقلیه و کالاها.

در بخش صنعت هم چهار فعالیت در ضمن اینکه شاخص l/o (نسبت مصرف واسطه به ستانده)کمتری از میانگین کشوری داشته اند، شاخص ضریب مکانی بالاتر را هم دارا بوده اند که در بین آن ها فعالیت ساخت ماشین آلات دفتری، حسابداری و محاسباتی بالاترین شاخص (3/1) داشته و مابقی عبارت اند از : فعالیت انتشار، چاپ و تکثیر رسانه های ضبط شده (2/5) فعالیت بازیافت(2) فعالیت ساخت سایر تجهیزات حمل و نقل (1/3)