از شب میلاد تو این‌گونه حاصل می‌شود ماه روز اول ذی القعده کامل می‌شود بارها سر در میارد از شب میلاد تو تا که جبرائیل ازخورشید غافل می‌شود گوئیا شأن نزولش می‌شود ایران ما هرچه بر «موسی بن جعفر» سوره نازل می‌شود پای او «شاه چراغ» و دستها «عبدالعظیم» چشم ایران چون که «مشهد»گشت؛ «قم» دل می‌شود
