پایگاه اطلاع رسانی سازمان برنامه و بودجه استان تهران/سعیده حسن خانی/ شهرداری تهران سال 1385پیرو تصویب طرح جامع شهر تهران در شورای عالی شهرسازی و معماری کشور مکلف شد در قالب یک برنامه زمانی با سه دوره مجموعا 10 ساله کلان‌شهر تهران را از نو تقسیم‌بندی کند.
تکلیفی که طرح جامع برای تغییر تعداد مناطق در نظر گرفته است بر چهار محور اصلی استوار بود. محور اول اینکه تعداد مناطق شهر تهران به 20 منطقه کاهش پیدا کند، محور دوم آنکه مناطق بزرگ‌تر تفکیک و مناطق کوچک‌تر با یکدیگر ادغام شوند که تشخص بیشتر به مرکز اصلی شهر به‌عنوان محور سوم و نهایتا تعیین مرزبندی دقیق مناطق با شبکه اصلی بزرگراهی، شریانی و عناصر طبیعی چهارمین محور مورد تاکید در این طرح بوده است.
در طرح پیشنهادی مرکز مطالعات و برنامه‌‌ریزی شهر تهران هم 3 محور مورد تاکید طرح جامع برای نحوه اصلاح نظام منطقه‌بندی شهر تهران رعایت شده اما محور مربوط به کاهش مناطق به 20 منطقه با کاهش مناطق به 11 منطقه جدید جایگزین شده است.
طراحی «تهران جدید» با سابقه 10 ساله در قالب تغییر اساسی نقشه مناطق، نواحی و محله‌های فعلی پایتخت، در دستور کار مدیریت شهری قرار گرفته است، این در حالی است که گروهی از مهندسان و کارشناسان شهری در گروه آمایش پایتخت در سازمان برنامه و بودجه هم آینده شهر تهران را برنامه ریزی می کنند.
آنچه اهمیت دارد هماهنگی این طرح با نظریه پایه توسعه استان تهران است. موضوعی که شهرام عدالتی معاون توسعه و برنامه ریزی سازمان برنامه و بودجه استان تهران در گفتگو با پایگاه خبری سازمان برنامه و بودجه تهران می گوید: آمایش یک برنامه ریزی منطقه ای در کل پهنه استان بوده که حتی استان های همجوار را شامل می شود و از این نظر با برنامه جامع شهرداری تهران متفاوت است.
وی ادامه می دهد: آنچه به عنوان طرح جامع شهر تهران از سوی شهرداری تهران ارائه شده برنامه ای علمی است که خوشبختانه با راهبردهای توسعه سرزمینی استان تهران هماهنگ بوده و از این نظر با برنامه آمایش همخوانی دارد. مدیریت یکپارچه سرزمینی برای پایتخت هدفی است که هم شهرداری تهران و هم برنامه آمایش استان بر آن اتفاق نظر دارند.
عدالتی درباره اهمیت طرح تقسیم بندی تهران می گوید: هر چه تعداد مراکز مدیریت بیشتر شود امکان تنوع سلیقه ها بیشتر شده و عدم همخوانی پیش می آید. آنچه از مدیریت هماهنگ و یکپارچه می گوییم را اتحادیه اروپا در وحدت سرزمینی، واحد پول و یکی شدن مرزها به آن رسیده است. بنابراین اگر به مراکز تصمیم گیری تعدد ببخشیم و سلایق مختلف حاکم شود، تشتت در تصمیم گیری حاصل شده و اهداف ضد توسعه عمل می کنند.
وی می افزاید: از سال 86 قرار بود تهران از نظر سطوح مدیریت شهری، کاهش مراجعات مردم به شهرداری برای تقویت نگرش واحد به موضوعات شهری، هزینه اقتصادی پایین تر و ... چابک سازی شود. طرحی که شهرداری تهران به آن نگاه علمی دارد. اما آمایش، موضوع کلانی است و کارشناسان آن، آینده و توسعه پایتخت را با توجه به توان زیست محیطی و عوامل موثر دیگر برنامه ریزی می کنند.
