به گزارش خبرنگار پایگاه اطلاع رسانی سازمان برنامه  و بودجه استان تهران، در میان آمار منتشر شده از سرشماری سال 1395 استان تهران، روند جمعیت نشان می دهد که رشد جمعیت شهرستانها دوره 90-1385 تفاوت نسبتا زیادی با رشد دوره 95-1390 داشته است.

تحلیل این ارقام نشان می دهد، استان تهران کماکان مهاجرپذیر بوده اما روند مهاجرتهای درون استانی تغییراتی یافته است.
بیشترین رشد جمعیت در دوره 95-1390 به ترتیب متعلق به شهرستانهای پردیس ورباط کریم بوده است. در مورد پردیس و رباط کریم علت نزدیکی به شهرستان تهران و بهره برداری از تعداد زیادی مسکن مهر و اسکان جمعیت در این واحدها دلیل رشد جمعیت زیاد بوده است.

گفتنی است؛ برای حفظ اصالت شاخص هایی مثل نسبت شهر نشینی و رشد جمعیت شهری و روستایی، جمعیت های سال 1390 در محدوده همان زمان در نظر گرفته شده و این امر به معنی استمرار رشد جمعیت در سالهای آینده نخواهد بود و در پیش بینی ها برای خنثی کردن اثر آن باید جمعیت بر اساس آخرین محدوده ها همانند سازی شود.

یکی از علل رشدهای نامتعارفی که در نقاط روستایی بعضی شهرستانها دیده می شود همین موضوع است. برای مثال در شهرستان اسلامشهر، آبادی احمد آباد مستوفی که آبادی پرجمعیتی بوده، بعد از سرشماری 1390 تبدیل به شهر شده و در نتیجه جمعیت روستایی این شهرستان کاهش شدیدی یافته است. کاهش شدید جمعیت روستایی ورامین هم به علت کاهش جمعیت روستای خورین است. در این روستا یک زندان استقرار داشته که تعداد زیادی از جمعیت آن تخلیه شده است. از این موارد خاص در جمعیت به خصوص نقاط روستایی و خانوار های موسسه ای زیاد وجود دارد که باید در مطالعات و بررسی های جمعیتی مورد نظر قرار گیرد.

توزیع جمعیت در میان شهرهای استان تهران بسیار نامتقارن است و این استان گستره ای از پرجمعیت ترین شهر کشور تا چند شهر بسیار کم جمعیت را شامل می شود. در حالی که بزرگترین شهر کشور یعنی تهران 65/5 درصد جمعیت استان را تشکیل می دهد و چند شهر نسبتا پرجمعیت همگی در نزدیکی این شهر قرار دارند.

مجموع جمعیت شهرهای کیلان، آبعلی، فشم، ارجمند و جواد آباد با 18،553 نفر تنها 14 درصد جمعیت استان را تشکیل می دهند. کم جمعیت ترین شهر این استان یعنی ارجمند با 1124 نفر جمعیت از بسیاری روستاهای استان و کشور کم جمعیت تر است و شهر تهران 7734 برابر ارجمند جمعیت دارد.