بوی غم می‌آید از شهر رسول
بوی اشک حیدر و آه بتول
آسمانی‌ها همه دل بی شکیب
بر لب شیر خدا امن یجیب
لحظه‌ها لبریز از دل واپسی
فاطمه گریان ز داغ بی کسی
می‌چکد بر گونه‌ها با صد محن
دانه دانه اشک از چشم حسن
اینک، غم گرفته عالمین
بغض کرده گوشه خانه حسین
در میان حجره ای غرق ملال
آیه‌های اشک می‌خواند بلال
لحظه‌های آخر پیغمبر است
روح هستی در میان بستر است
با دلی محضون به حال احتضار
چشم‌های خسته او اشک بار




***
باید دوباره خیمه غم دست و پا کنیم
پرچم، کُتل، کتیبه، علم دست و پا کنیم
بعد از دو ماه گریه به ارباب بی کفن
اشکی برای شاه کرم دست و پا کنیم
بوی (حسن) وزیده ز اشعار محتشم
وقتش رسیده لوح و قلم دست و پا کنیم
«باز این چه شورش است که در خلق عالم است»
یعنی نوای (واحسنم) دست و پا کنیم
باید مقدمات سفر تا مدینه را
حتی شده به رنج و الم دست و پا کنیم
آنجا بساط روضه مردی کریم را
در کوچه‌ها قدم به قدم دست و پا کنیم
طرح ضریح فرشچیان باشد و سپس
یک نقشه هم برای حرم دست و پا کنیم
وقتی که سفره دار، کریم است بهتر است
کیسه برای سیم و دِرم دست و پا کنیم
امشب خدا برای حسن سینه می‌زند
باید زمینه، نوحه، دو دم دست و پا کنیم
طشتی برای شاه غریبی که ناله زد:
«می سوزد از ستم جگرم» دست و پا کنیم